Sevgilide Sevgili Öldüm Ben

Yolun geceye uzandigi ve ekmegin bölündügü yerden ayrildim ikiye
Varoslardan ögrendigim
Kahpelerden sakindigim en son yasam tanimini yüregime sakladim.
Herkes gibiydim, insandim ve inancliydim
Ve ölecek kadar sevdaliydim yasama
Bir ölüm kadar bagliydim askima
Gözlerimde nuruyla dolastim bir sevdanin karanliginda ay isiginin
Oyunlarinda kaldi acisi yine bir sevdanin
Yildizlardan sordum pesi sira sokaklardan
Tanrinin huzuruna eristim
Egildim saygi olsun diye yerden
onurum icin dimdik selam verdim huzurunda
Melekler gözlerini kacirdi benden yildizlar boyunlarini büktü, oracikta, öldüm
Gökyüzünden kayan gözyaslarimin arasinda yeryüzünde yasam benimle agladi
Hic kimseler anlamadiysada bir sey
Hic kimse bilemesede
Bir sevgilinin yalaninda yilan hikayesi oldu hislerimiz,
keder ve isyan bizimkisi.

Kimi tanidiysam biraz o oluyordum rüyamda;
Biraz insan oluyordum biraz ask
Biraz rüzgar basaklarin arasinda
ve biraz isyan kayaliklarda
Bir memleket bir inanc bir es ya da dost, ya da hepsi birden,..

Gidip vardim selamete
Ah icimi icimde
Ah bagrimi bagrimda dagladim sonra
Uzanmisim merhamete upuzun
Sevgilime varacakmis gönlüm
El etek öpecekmisim,
O ara, afbuyrun, öldügümü unutmusum!

(Besinci Mevsim - Bir Sevgi Dünyasi adli siir kitabindan)