Bütün gün saatlerce boş boş, oturup çenemi elimin içine alıp
Ahşap bir oyuncağın gözlerine bakar gibi,
Dalarken aslında ona değil,
Akışkanlığına hapsolurum yaşam dediğimiz
O fütürsuz nefeslerimize karşı...
Şimdi kimyon kokunu anımsıyorum...
Çiçeklerinin açışını,pembemsi ve beyazımsı oluşunu,
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim