Sevgili İle Hoşbeş Şiiri - Şair Sefa Mert

/Restoranın penceresine aksisedamız yağıyordu.
Masada mumlar uygunsuz adım gülüşüyordu.
Ay'a baktım, Ay'ın aklında gül dalı. /

Dedi ki: Soyadım sen olsun.
Dedim ki: Peki.
Seni seviyorum cümlesinden sıfır atıp,
Sana soy ismimi hediye edeceğim.
Sen beni çoğullaştıran tekil ekimsin.
Beni bekletmediğin için ömür boyu vefanı bekleyeceğim.
Dedi: Tarih?
Dedim: Kader bizi ‘’ve’’ bağlacı ile bağladığı zaman İnşallah.
Dedi: Coğrafya?
Dedim: Tanıştığımız açık havzadaki kafeterya.
Hani; konuşacak bir şey bulamayıp,
Ay'ın aklından geçenleri seyretmiştik, hatırlarsın.
Hani; yıldız kaymıştı, sen bir el tutmuştun.
Düşecektin, elimden tutunmuştun.
Dedi: Alışık oldum ben sana.
Dedim: Beyaz duvağındaki nakış avuç falımda.

Dedi: Neden öyle sustun?
Dedim: Saçına bakışımı taktım.
Dedi: Uçurumu birleştiren bir çınar gibi gözlerin.
İçimden dedim: Seni iyi ki tanıdım.
Dedi: Hıçk!
Dedi: Hıçk!
Dedi: Biri beni andı.
Dedim: Ne zaman senden bahsetsem heyelanlanıyorum,
Aman heyecanlanıyorum.
Dedim: Kaç şiir sildim sana bir bilsen, kaç şiir sildim.
Az şiirlerimde çok oluyorsun!
Dedim: Ömrümce hep adım adım,
Bütün yollarımdan sana vardım.
Kapında yardan adam oldum,
Zile basamayıp şarkıları çaldım.
Dedi: Aranje etti varlığın ritmini kalbimin.
Dedim: İlk bakıştığımızda iyi bildiğim bir şarkı gibi tanıdık geldin.

Dedim: Sana sekiz yıl kere sevdiğimi söylemiştim.
Dedi: Hım!
Dedim: Nasıl oldu da tavladım?
Dedi: Ben sana tavlandım.
Dedim: Hatırlıyorum on altı yaşındaydım,
Saçlarımı geriye, kalbimi sana alıştırdıydım.
Kirli sakalımı narinliğin temizledi.
Saçlarımı ıslah ediyor ellerin.
Aklım çıkıyor ya aklımdan çıkarsan.
Dedi: Kırk yıllar hatırın için kahveleştirdim gözlerimi.
Dedim: Gülümseyişin doldurdu boş hayallerimi.
Sen beni ön izlerken, ben seni çoktan onayladıydım.
Geçmişte yaşadığım bütün sevdalarım,
Seni adam gibi sevebilmek içindi,
Son görüşte aşkım.
Dedi: Yemeği tatlıya bağlayalım.