Bu gün ölümünün 20 yıl dönümü
1987 senesinin sıcak bir yaz günüydü
aramızdan ayrıldı..
evlendim.. bir kızım oldu..
Büyüyor.. sen göremedin..
Soruyor seni..dedemi anlat diyor..
Deden dürüst, çalışkan, topbiş, gençleri seven
Eşitlik ilkesinden ödün vermeyen biriydi diyorum
Anlatıyorum... anlatıyorum.. anlat diyor...
Daha ne anlatayım içinden biri bağırıyor avaz avaz
O gitti hiç kendine bakmadı sağlığı bozuldu
Bizi düşünmeden hareket etti
Bizi terk etti sonunda kendini yok etti
Benide babasız bıraktı annemi kanatsız
Diğerlerinden öyle farklıyız ki
Babası olan Kocası olan dan
Anamda bende gayretteyiz
Biz Neşat DEMİRCAN’ın ailesiyiz
Güçlüyüz o bizi böyle isterdi
Yorulduk baba
annem el ayak çekilince
Gün dolduran bir ifadeyle bakıyor
Ben seni anlata anlata yaşatmaya çalışıyorum...
Bu kadar yıl sonra artık rahat uyu
Bıraktım seni huzur bul...
Artık üzülmüyorummm mu ne
Alıştımmı ne....
Birde şu boğazımın düğümlenmesi
Yetim korumasız ürkek dünyamı saklamak adına
Savaşan dış sahnemin barışa ulaştırabilsem tamam
Sevili babacığım özlemin içimde büyüyor
Artık içime akan göz yaşlarım onu suluyor
Kayıt Tarihi : 2.6.2008 14:51:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!