Sevgili Şiiri - Mevlüt Şener

Hayat; kilim gibi dokudu bizi sevgili
Doğduğumuz yerlerden
Doyduğumuz yerlere doğru.
İlmekleri günlerimiz,
Motifleri ise hayallerimiz oldu.

Umut; emeklerken bağrına bastı bizi sevgili
Kandığımız ocaklardan
Yandığımız ocaklara doğru.
Yokluğu titreyişimiz,
Varlığı ise kükreyişimiz oldu.
Emek; direnirken elimizden tuttu bizi sevgili
Solduğumuz yüreklerden
Dolduğumuz yüreklere doğru,
Azlığı kanaatimiz
Çokluğu ise şükrümüz oldu.

Zaman huzuru bölüşürken kopardı bizi sevgili
Ektiğimiz gülüşlerden
Biçtiğimiz gülüşlere doğru
Elimizde sandığımız hayatın iplerinden
Yıkılmaz sandığımız ahitler gergefinden
Sığınağı olduğumuz geceye doğru
Geçmişi hicranımız,
Geleceği heyecanımız oldu...