Sevgi bahçelerimizde
Açan çiçekler vardı
Gecelerde ve gündüzlerde
Vermeye az bulduğumuz suyu
Yahut vakit olmadı
Tüm çiçekler kurudu
Yerini gözyaşları aldı
Gözyaşları ile büyüyen
Yabani otlar sardı etrafımızı
Sarıldık yabani otlara
Kollarımız, kalbimiz
Kan içinde kaldı
Küstü insanoğlu aşka
Yerini nefret
Yerini acı
Yerini ayrılık aldı
Yaktık sevgi bahçelerimizi
Bir parça ot için
Vermeye geç kalınmış
Bir damla şu için
Şimdi ise kurak topraklarda
Ellerimizde sevda tohumları ile kaldık
Şimdi ise bir damla suya
Bir avuç toprağa hasret kaldık
Kayıt Tarihi : 9.3.2021 08:05:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Behçet Necatigil'in kaleminden kendimce uyarladığım şiirim
Suç olmasın
Tebrikler usta kalem
TÜM YORUMLAR (2)