Sevgiler Saçılırdı Kesme Taşlı Yollara

Ne çok severdin beni,
ne de severdim seni.
Sevgi derdim, sevmek,
ben, derdin, ben’im sevgi, gülerdim…

Özlem derdim, sakın, sakın, ha,
ayrılık derdim, başın öne eğilirdi.
Tekrar et, tekrar derdim,
hadi sevgini söyle,
seni seviyorum der,
yüzüne bakardım,
eğilirdi gözlerin yere…

Ne kadar çoktu sevgiler dudaklarımızda,
ne de güzel bakardın, sevilirken.
Kelebek kanadı gibi çırpınırdı kolların,
kocaman, kocaman açardın ellerini,
seviyorum, seviyorum diye.

Sevgiler saçılırdı kesme taşlı yollara,
oysa şimdi ne kadar azaldılar,
ne kadar sevgisiz kaldılar,
ne kadar sensiz kaldılar…

Hadi bir yerlerden çığlık at,
seviyorum çok, ama çok diye,
havai fişekler sarsın Sema’yı,
her patlayış çoğaltsın sevgiyi,
nerde, nerde, nerdesin ki,
bir kez olsun “sevgiyim ben”, de.

İzmir—Çandarlı