Sevgiden Nefret Doğar Şiiri - Kamil Taşd ...

Gamzende hayat var, bir tanem
Sensin benim aşk kokan, her tanem
Ne kadar zorlasam da,
Senden başkasını, senin gibi sevemem.

Niye bırakamıyorum seni?
Neden vazgeçemiyorum senden?
Ne bağlıyordu, beni sana?
Bu da soru mu? Gözlerin yeter ki bana.

Güçlü adam, düştü aşk hastalığına
Nasıl kurtulabilir acaba? Bu felaketten
Yıldızlar şahit, her gece ağladığıma
Geliver yanıma, kurtar beni hasretinden
Bir nida, söylesene bana,
Kalbinin en derinlerinden.
Çok yoruluyorum, çaresiz ve kimsesiz,
Mutlu olmayı beklerken.

Ara sıra geliyorsun aklıma, dicem de,
Çıkıyor musun acaba? Hiç aklımdan.
Hapsolmuşum, o eşsiz gözlerinde.
Gözyaşlarını döker misin,
Geçerken mezarımdan?
Can suyu olur, belki yeniden dirilirim.
Sen öl dersen,tekrardan öledebilirim.
Zaten yaşamak ve ölmek, pek de farklı değil.
Bana bir adım atsan,
Sevinçten kelebek misali, uçadabilirim.

Yeter ki gel sevgili,
Seni kendi ellerimle beslerim.
Gülme hemen öyle,
Marifetlidir, benim ellerim.
Bazıları kula minnet eylemem diyor ya,
Gel, ben sana eylerim.

Şuan dönmemek üzere, bir seferdeyim
Dönsem neye yarar artık, sen olmayınca
İçimi döke döke, tükeniyor kelimelerim
Tâkatimi kaybetmişim,bitkin bir haldeyim
Yalan sevgiler içinde,
Ben gerçek sevenlerdenim.

Neden kesilmiş, benim bileklerim
Ölümü kolaylaştırmış, kederlerim
Kısa sürüyor nedense, hep gülüşlerim
Birlikte, mutlu olma hayaliyle,
Rakseder düşüncelerim.
Sen gelmeyeceğim desende,
Ben bekledim,gene beklerim.

Diyebilmeli ki insan, ben kimim?
Hem hâkim, hem müvekkilim.
Seninle başlattığım, aşk oyununu
Tek başıma, acı çekerek bitirdim.
Başkasını sevdiğini duyunca ise,
Kor olup yandı, ta ciğerim.

Sen kendini üzüp, aşkı aramaya alışmışsın
Bence, ben değil,sen aklını kaçırmışsın
Sen benim, mühür tutmayan yaralarımsın
Kapandıkça, tekrar tekrar arsızca kanarsın
İçimdeki nefret ve sevginin savaşı bu,
Kazananı olmayacak, inanır mısın?

Ne olur bana bidaha yalan söyleme
Kırmamak için, iyi sözler de söyleme
Ne varsa içini dök bana, tutma içinde
Sahte cümleler istemiyorum artık, seni de

Uyandıktan sonra, hatırlamadığım rüyamsın
Sen tahmin ettiğimden, daha da korkaksın
Seni güneşim sandım, bir de aydınlanacaktım
Ama sen daha, kendini aydınlatmayacak kadar,
Zifiri bir karanlıkdasın.
Etrafında ki kalabalık, sadece insan sürüsü
Aslında sen, yapayalnızsın.

Yanında duramadım,
Çünkü, aramıza duvarlar ördün.
Gururumu, bir yılan gibi süründürdün
Senden son bir isteğim var,
Kalbime, bütün gücünle üflesene,
Sonsuz olan aşkım, nefesinle sönsün.