Sevgide kimsesizlik, bambaşka bir acıdır.
Yürekteki kan gibi, gönüllerde sızıdır.
Acı cekenlerin yediği, zehir zıkkımdır.
Kimsesizlik çok kötü, dost bunun ilacıdır.
Aynaya bakınca, tam anlatılan mecnunum.
Bağrım çok, çok yanıktır, aşkta kurudu suyum.
Elimde aşk şerbeti, bana sunsan bir yudum.
Tüm dertleri unutur, belki biraz uyurdum.
Osman Aközel
Osman AközelKayıt Tarihi : 5.6.2011 12:52:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!