Sevgi yalnızlığı Şiiri - Filiz Kalkışım ...

sen yüreğinin ucuna tutunduğum
ağartısında göğsün kar beyazı düşlere sayıkladığım
isinde gözbebeklerinin köpüklü kıyılara uyandığım
sev beni
sev sevmelerinde kimsesiz kalışları çırpınsın kucağım

lodoslu bir gündü
ince bel sızısından çözüldüm alev kızılı sancıların
sancılar damladığı yerden derindi
sevdim ah çokk sevdim

cennetine eridim
köprücüğünde büküldüm koynun
çiyinde ürperen baharların
şafağına arındım
tek tomurcuk sızısında filize durmuş uçlardan güneşine
tan rengi epifitler verdim
şavkında yanmış yüzü
seni sevmelerin fizahına döndüm
döndüm ah
boylu buyunca yarılan kafesin kırıklarından güzlerine
şulesinden süzülen suyun kızını verdim

gelincik kokusu duymuş da çığlığında
ondan açılmamış körpe kalmış kuzum benim

sırtta ezikleri nefesin
ters yüz haresi sürmelerinden akan gözenin
huysuzluğundan öptüm
ah öptüm
işmarında kesintisine yakamozların
haymatlosta vurgun bir oğul verdim
sevdim ahh çokk sevdim

yerle göğün arasında damlaya damlaya
boyna daldım
titrekliğine tenin
rüyada olsa bile bir gün görür
görür seversin diye beni
sana hiç bilmediğin değgilerinden kirpiğin kuzeye bir yol düştüm
sevdim çokk sevdim

göğüne bakarken meğer maviyi çok kaçırmış
ondan başkaymış bakışları
yeşilinde sevdiğim denizim benim

ayak ayak üstünde güvercin kuğu hanımdı mevsim
okşantısına düştüm dalgasının
dekoltesinde kadınca öylesi dipsiz ırmaklar bıraktım sığlarına
ırmaklar sığlarından saftı
saflık içine dökülen ateşten daha güçlüydü
onun için sevmek hep şeffaftı

kızıl kadeh kuytularda irislerini emzirdiğim
salkımlarında tek taneciğinin ay ışığına sütlendiğim
rüzgarında iniltisini sek içtiğim hoşluğum sarhoşluğum suskularımda
sev beni
sev özbeninde sevmeleri terlesin ipeğim…

''dil nehri sayı 3''