Sevgi ve Aşk Şiiri - Mehmet Çiftci

Sevgi bir haz gönülde, kalpte inceden bir his;
Ne hacmi var ve ne şekli hissedilir o yalnız.

Bir alış – veriştir o iki kişiye mahsus;
Hayat veren yeşerten karşılıktır bahusus.

Kurumuş ağaç olur yapraksız ve meyvesiz;
Ölüverir sonunda yaşayamaz kimsesiz.

Aşksa sevgide zirve dönüşü olmayan yol;
Tek başına yarana hem köledir hem o kul.

Yürekleri kavuran cehennemî bir ateş;
İçte karargâh kurar verilmeden sipariş.

O yalnızdır her zaman özlem çeker canana;
Dilde feryat, gözde yaş aldırmaz o cihana.

Âmâde sevgiliye boynu zincirli köle;
Çaresiz kelimeler, sözcükler yetmez dile.

Bazen mûnis bir kedi, bazen yırtıcı kaplan;
Bazen durgun bir deniz. Bazen korkunç heyelan.

Kerem’de dağ deldiren, Mecnun’da çöle düşen;
Yunus’ta olgunlaşıp kıvama gelen, pişen.

Aşk ulviyet kazanır tırmanırsa zirveye;
Berrak temiz bir aşka Cennet-Cemal hediye.

Nanköre sevdalanmak akla zeval sonunda; Gerçek aşk Allah’adır O’na vuslat yolunda.