En son ne zaman eşinizin veya sevgilinizin dışında birine ''Seni Seviyorum''dediniz. Erkek ile kadın ya da çocuk. Şekli, şemali, cinsiyeti çok mu önemli? Sonuçta ağzınızdan çıkacak bir iki bitişik sözcük dizisi...
Aslında her şey özünde kendini sevmekle başlıyor desem, kaçınız benim bu düşüncelerime katılır. Güzel kadınları seviyorsunuz, sevimli çocukları öpüp okşuyorsunuz, yakışıklı erkeklere bayılıyorsunuz. Normal görünüşte olan ya da görünüşü vasatın altında olan insanları da sevebiliyor musunuz? Birini sevmek, onun yüreğine, beynine, benliğine dokunmak değil midir aslında? Daha önceki yazılarımda da söz etmiştim, tensel iletişim, yani dokunmak. Sadece canlı varlıklara mı? Ağaca, kuşa, yağmura, kara, toprağa, havaya, başka insanların yüreğine, bazen bir telefon telgraf direğine... Desmond Morris'in bir kitabının adı ''Sevmek Dokunmaktır''. Hemen şu geliyor aklıma... Dokunmadan sevebilir miyiz? Severiz tabi, niye sevmeyelim, ama biraz platonik kaçar. Düşünün ki doğduğunuzdan beri evde pencerenin önünde oturan yatalak bir insansınız. Kar yağıyor dokunamıyorsunuz, yağmur yağıyor dokunamıyorsunuz, güneş açıyor ışığını görüyorsunuz ama hissedemiyorsunuz, çiçekleri koklayamıyorsunuz. Ne kadar hazin bir durum bir insan için...
Sevgide en önemli unsur kanımca paylaşmaktır. Bakışların hava boşluğunda paylaşılması ile başlar güzel aşklar güzel sevgiler. Sonra birleştirirsiniz kalplerinizi hayatınızı paylaşırsınız alabildiğine. Çocuklarınızı, yediklerinizi, içtiklerinizi, yatağınızı, duygu ve düşüncelerinizi...
Hayattan küsen, bıkan, kopan, intihar düşüncesine saplanan ruh hali sıkıntılı insanlara bakın inceleyin, birçoğunun psikolojik sorunlar ile birlikte paylaşma duygusundan da, birlikte hareket etmekten de yoksun olduklarını gözlemlersiniz...
Tamamını Oku
Sevgi üzerine konuşmaya başlayınca biter mi sözler...
Dünyanın en geçerli duygusu değil midir sevgi...İçimize baharlar getiren, bizi hoşgörülü yapan...
Ve bunu taşıyabiliyorsak eğer dağıtmayı da bilmeliyiz..
Çok beğendim.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta