Hz.Adem Havva anamıza elmayı uzattığı zaman İblis'in vesvesesi ile, aklından geçirdiği tek şey cennetten kovulmak değil de sevgiydi herhalde. Sevgi için cennetten vazgeçip de dünya zindanında yaşamaya mecbur kalmak... Çok zor bir durum...
''Korkunun olduğu yerde aşk yoktur cesarettir sevmek'' der bir özlü söz. Cesaretin varsa vatanını seversin ve ölüme bile gözünü kıpmadan gidersin, arslan yürekli Mehmetçik'ler gibi. Cesaretin varsa beğendiğin bir kıza aracılar yolu ile değil de, gider kendin söylersin''Seni Seviyorum''diye. Cesaretin varsa edebiyata, şiire ve yazmaya, çalışmaya, yüreğini koyarak ortaya öyle yazarsın yazılarını, cesaretin yoksa bazı lümpen yazarlar gibi havadan sudan yazılardan, şiirlerden dem vurursun, suya sabuna dokunmazsın. Cesaretin varsa eğer Uğur Mumcu gibi, Ahmet Taner Kışlalı Hoca gibi kalemini holding gazetelerine kiraya vermezsin asla...
''İnsan sevince sevdiğine bütün varlığı ile teslim olmamışsa, yeteri derecede sevmemiş demektir'' Müslüman Allah'a teslim olmuş insan demektir değil mi? Kendi kendini de şöyle anlatır Allah''Rahmetim gazabımı katbe kat geçmiştir'' O zaman cehennem niye diye bir soru gelirse insanın aklına, ona da şöyle cevap verilir. Cehennem İnsanı dünyada ki kötülüklerden korumak için vardır. Cehennem korkusunu yüreğinde hissetmeyen insan her türlü kötülüğü yapabilir diğer insanlara. Yoksa durup dururken Allah kullarını niye ateşe atsın. En kötü bir anne ya da baba bile çocuğunu ateşe atmaz asla. Allah cc Kullarını yakmak için tövbe haşa, mahşerde ellerini ovuşturarak bekleyen bir varlık asla değildir, bunu iyi belleyelim...
Dünya'da mutlu bir evlilik kadar güzel bir şey az vardır. Seni evinde bekleyen güzel huylu güzel yüzlü bir kadın ve onun ile birlikte dünyaya getirdiğiniz yavrulardan daha güzel ne olabilir? Hep düşünmüşümdür, insanlar birlikte yaşamaya başladıktan sonra, mutluyken, neden bir an da aralarında soğuk rüzgarlar eser ve ayrılırlar. Ten uyuşmazlığı mı, yoksa karakter zıtlığı mı, insanların hırsları mı, biraz dini bilgilerinin, itikatlarının zayıf olması mı? Her ne olursa olsun ayrılık insanı derinden yaralar. Hele hele en büyük sevgiliden, yani Rabbinden ayrılık kadar kötü bir ayrılık da yoktur yeryüzünde. Ama o ayrılığın da şöyle bir özelliği vardır, yani Tanrı ile olan ayrılığın. Siz onu unutursunuz da, o sizi bir an olsun unutmaz, isyanınızı, inanca çevirmek için gece gündüz gayret eder, karşınıza fırsatlar çıkarı durur. Değerlendirmesini bilenler kendini kurtarma yoluna atar, değerlendirmiyenleri ise hazin bir son beklemektedir...
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta