Sevgi tutsun yüreklerimizden bırakmasın…
Boynum düşüyor gövdemden gözlerim kararıyor
Ellerim tutmuyor umut rüzgârında savruluyor…
Yıkıyor sonsuzluğun siyah bilinmezliğindeki sis
Yutuyor tüm ömrümü bir çırpıda çalıyor zaman…
Bu saran gecenin adımları sayılmaz görünmez yolları
Gölgelerde kaybolur hayat suretinin çıplak yüzü…
Aranmaz olur gönül kapısı çalınmaz çok zaman
Unutulur mutluluğa örülen desenlerin motifi…
Dağlara uzanan dar patikalarda sekelim zümrüt ormanlara
Yüreklerin dansını yapsın tenlerimiz doyasıya…
Görünsün artık beyaz gökyüzü güneş dokunsun
Yollara düşelim sevgi tutsun yüreklerimizden bırakmasın…
Oktay ÇEKAL
10.09.2012–18.39
Kayıt Tarihi : 18.11.2012 10:13:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!