Varim yogum bundan ibaret diyerek
Ölcüye tartiya yumruk kadar yufka yüregiyle evlenip barklanan
Yorulup yogrulmus inis cikislarini ufuk cizgisiyle yüklü basaga hayal kuran dallara
Hic yitirilmeyen gülümserliginde umudun sevincin hosgörüp hosgörüsmenin
Toprak tabiatli insandir evlek adim fersaaah fersah
Terzisiz dükkansiz icinden kopup geldigi hayata sürgün cigliklari yide güde
Bir dünyayi sirtina vurup sabahin dogup aksamin cöktügü hayale ve düse
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta