Sevgi Sefaleti 2 Şiiri - Mehmetcemre Çetin

ZATEN

en çok çocukları seviyorum dersem
anlarsınız
ağlamak denli güzel bir yaşamertesinde ıslaklığımı
zaten taşımadılar hiç
ırmaklara koşan çocuk sevinçlerini
gözlerim

BEN BURADA KALACAĞIM

bırak kolsaatinde akreplerin peşine düşedursun yelkovanlar
o eski bizim,şimdi sizin oraalrın yağmurlarından sözet biraz
beni bir sevgilin peşinden sürükler gibi
sokaklara atan yağmurlardan
ama böyle, bu gece gibi susarak
salt gözlerinle başla anlatmaya
bu duyduğumuz son anons olabilir,dur davranma gözlerine
puslu bir deniz gözlerin,genzimi yakıyor
ben burada kalacağım,pişmanlığınız neye yarar ki
bu yağmur hep bende kalacak,
kirpiklerini bulaştırma telaşa
bak,en çok seni çağırıyor bu klakson
otobüsün ardından su mu dökeyim!
bir ayak yolcusunu oturtursun yerime, bilmezsin sevaptır
kimsesiz bir çocuğu büyütmekte sevaptır
amca dur,
ilkgençlik sakallarımda unuttun ellerini,onları da al
yeniden dost olmak mı jiletlere..

şimdi sevgilim, ıslak yanaklarını camlara dayamış
annelerin hüznüne bulansın biraz
anneler ki..ah..yeşil anam.penceresiz kalbim
biraz erkeksi tutkular ve gururla büyürdü babalar..

hoşçakal...

TAMAMLANMAMIŞ BİR..

yarım yarım büyüdüm en sarp yerinde yaşamakların
tamamlanmamış bir yirmi yılın öyküsünü anlattım durdum sana
oysa sen en çok gözlerimi iteledin ötelere
bakışlarım aynalarında kırıldı döküldü toplamadın..