Sevgi Pınarı Şiiri - Zafer Gök

Her şey kururda, sevgi pınarı kurumaz sanırdım.
Her doğan günde yeniden-yeniden umutlanırdım.
Bir damla mutluluk düşse gönlüme kanatlanırdım.
Her kanat çırpışımda sana biraz daha yaklaşırım.
Anladım ki sevgi pınarı da kururmuş,
Umutlar yaprak misali gazel olurmuş.
Gönlüm bir çöle düştü, vaham olmadın.
Üşüyüp donduğum gecelerde bir kez sarmadın.
Susuzluğu, yanmayı ben sende öğrendim,
Bir damla olup ta bir kez olsun serinletmedin.
Anladım ki sevgi pınarı da kururmuş,
Umutlar yaprak misali gazel olurmuş.
Sana varıp ta bağırmadımsa, sana darılmadımsa,
Geçip karşına avazım çıktığınca haykırmadımsa,
Sana olan sevdamı sakız edip dillere dolamadımsa,
Sanma ki korkuyorum senden, sakın sanma.
Anladım ki sevgi pınarı da kururmuş,
Umutlar yaprak misali gazel olurmuş.
Sen isteseydin;

Kuyuların en derininden, suların en serininden,
Çıkartıp akıtırdın “Sevgi Pınarını” sevda çeşmesinden.
Her yananda bende, içmesem de dudaklarımı ıslatırdım.
Doya doya içtiğim günü, doğum günüm sayardım.
Anladım ki sevgi pınarı da kururmuş,
Umutlar yaprak misali gazel olurmuş.

20.06.2000
Zafer GÖK