Günün aydınlanan yüzüne eşlik ediyordu ötüşleriyle kumrular. Yağmur önce kokusunu, sonrasında sesini duyurdu bir melodi gibi. Gecenin pası ağzımda, yarıaçık gözlerimle sevgi denizinde kulaç atıyordum yine. Güne karışan onca sesin içinde son sözlerindi kulaklarımda yankılanan.”SENİ SEVİYORUM”… Ne kadar zamandı duymayalı bu iki sözcüğü…
Suskundu yüreğim, Tel örgülerinde sevmenin yasağına dolanan, asmanın filizi gibi sarıp sarmalasa da sevgim “Ben de” diyemedim…
Biliyorum sevmenin kuralı yok!
Yüreğe “dur” demenin,“Sus” demenin yararı…
Hep uzanır kolları, tutunacak bir yürek bulduğunda içine sığar mı düşünmeden, hesabını yapmadan bazen.
Uslansana, acım benim, dinlenip dursana artık.
Akşam gelse derdin hep; geldi bile Akşam; bak, işte:
Bütün kenti kapkara örtüsüyle sarar karanlık,
Kimine kaygı salmış, kimineyse mut getirmiş de.
Ölümlü kalabalık, dışardaki pis kalabalık
Devamını Oku
Akşam gelse derdin hep; geldi bile Akşam; bak, işte:
Bütün kenti kapkara örtüsüyle sarar karanlık,
Kimine kaygı salmış, kimineyse mut getirmiş de.
Ölümlü kalabalık, dışardaki pis kalabalık
