Güneş kavururken toprağı çatlayan kuruluğunda hasret suya..Günlerden hangi gün belirsizdi..Yalnız hissediyordu kendini sararmış küskün kırgın..Yol kenarında gözlerini gezdiryordu anlamsız etrafa...Yaprakları cılız renkleri solgun tohumları kuru..Kimsenin bile farkedemediği zamanlarında şimdi çaresiz...
Çiçeğimizin öyküsü yıllar önce toprakla buluşturan bir çocuğun avuçlarında başlamış..O zamanlar heryerde insanlar evler bahçler varmış...Çocukların oyunlarında şenlenen bahçeler..Öyle bir günde bir çocuğun avuçlarından dökülen tohumlar yol kenarında yağmurlarla gelen ıslaklıklarla filizlenmeye başlamış..Böylece dünyaya merhaba demiş bizim çiçeğimiz..
Gökyüzü'nün maviliğini görmüş önce kamaşan gözlerinde..Sonra gecenin sabahlara uyanışı gibi yaprakları dönmüş tomucuklarından güneşe..Sevimli canlı mutlu bir çiçek merhaba demenin güzelliğinde karışmış doğanın bin bir renklerine...
Gündüzlerin aydınlığı karışınca gecelere uykuda güzelleşirmiş..Tan yelinin serinliğinde çiğ tanelerinde uyanış olurmuş toprağa düşerken katreleri..Çiçeğimiz çok mutluymuş o zamanlar...Gururlu mağrur ince ince dokurmuş zerafetini..Toprağa tutnan ayakları suyun serinliğinde can özüne dönermiş..Hep böyle geçecek derken...
Saati mi şaşırdı bu hıyar?
Gerçi hiç saati olmadı ama
En azından birine sorar.
Cebimde bir lira desen yok,
