Sevgi Öldü, Yamağı Aşk Ağır Yaralı

Sevgiyi teraziye koyup tarttık ya bir gün,
İşte her şeyi yitirdiğimiz gün o gün,
Olur mu be gülüm?
Sevgi edilir mi mukayese?
Ne koyduk da ağır bastı öteki kefeye?
Ağır basanlar ne hale koydu seni, bir gör,
İlk önce kıymeti unuttuk, olduk nankör,
Sonra bir bir küstü var olan her şey,
Sevgi eriyince yamağı aşk kayboldu ya,
Aşk ile bakamadıktan sonra her şey çok zor.
Toprağın kıymetini bilemedik,
Eştikçe eştik, eştikçe öfkelendirdik,
Toprak dağa taşa, ateş kustu,
Verdiği nimetlerden vazgeçti,
Denizler salyalarla sahillere koştu,
Mavisini alıp, beyaza karıştı,
Göğün yağmuru karı, zehire dönüştü,
Gürleme sandığımız, avaz avaz haykırıştı.
Yeşiller diyarı kahvelere boyandı,
Tabiat içinde can mı, canlı mı kaldı?
Mevsimler şaşırdı diyoruz,
Ahmaklık ediyoruz,
Mevsim neylesin kurban olduğum,
Varlığımıza ihanet ediyoruz.
Sevgi öldü, başımız sağolsun,
Yamağı aşk ağır yaralı,
Nankörüz, hatta köroğlu körüz,
Suçumuza kılıf arıyoruz,
Durmadan doğayı, canlıları,
Hatta gayrımız olan tüm nesneleri suçluyoruz.
Sevgi öldü diye toprak sarmayı,
Güneş doğmayı,
Doğsa da ısıtmayı kesti,
Tabiat ana barınmayı, barındırmayı,
Maviler dalgayı, zevki sefayı,
Çiçekler açmayı,
Kuşlar cıvıldamayı kesti,
Sevgi öldü başımız sağolsun,
Yamağı aşk ağır yaralı,
Ömer BAYCAN 25.10.2021