Kederimden ,
ölüyorum...
Bir sevgi tuttu yüreğimden...
Sevgi diyorum ,öyle sanıyordum.
Papatya falları hiç yapmadım
İnanmam da...
Bir insan ya seviyordur ,ya sevmiyordur.
Ben mi yanlış anlaşıldım,
Yoksa yanlış mı anladım her şeyi?
Sesinde gözlerinde huzur bulduğum,
Bir sabaha bir güne onsuz başlayamadım
Ruhlarımız anlaşmış da
Zihinlerimiz biraz savaşçıydı bizim.
Neden bilmem ama mevzu bir kişi olunca
Hep bir atarlı hep daha ince düşünceliyiz.
Peki hata mı acaba birini kendinden önce düşünmek.?
Hata mıydı birini kendinden çok sevmek?
Yaşamda fedakarlık bunu gerektirmiyor muydu?
Ben sevgi de hep ilk o olmuyor muydu?
Neydi benim derdim...?
İşte bende hayatın bir yerinde sevgiye sobelendim
Oysa insanlar benim tanıdığım bildiğim Sevgi yaşamıyorlardı
Zihnimdeki her şeye yabancı kalıyorlardı
Sanki acemi ,sanki hiçbir şey görmemiş çocuklar gibiydiler
Ben de onların dünyasındayım.
Oysa Sevgi babında hiçbirini görmemiştim çocukken.
Sizler sevgi sözcükleri ile pohpohlanırken
Kim bilir ben nelere muhtaçtım.
İşte şimdi sizin gördüğünüz sevgiyi size sunuyorum
Ya da aç kaldığınız sevgiyi
Niye bocalıyorsunuz ki?
Hep demez misiniz ya da demez miyiz?
Biz bir sevgi bulmadı bee...
Diye başlayan sözlerinizi size hatırlatırım
Zihinlerimiz neden o kadar acımasız
Sevgi anlayışımız neden bu kadar farklı
Çok şey mi isteniyor ki...
Biraz huzur ,biraz sadakat, biraz ilgi, biraz düşünce ve en önemlisi empati.
Sizce Sevgi neydi...?
Ali Tipi
Kayıt Tarihi : 28.1.2024 02:24:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
sevda şiirinizi
beğeni ile okudum
dilinize sağlık
Teşekkür ederim ALLAH razı olsun eksik olmayın ??????
TÜM YORUMLAR (1)