Sevgi Neydi? Şiiri - Ömer Gümeli

Sorunlu insanları ve sürekli sorun üretenleri sevmiyorum
Gününü yarınlar için asanlardan gelen kötümser havayı sevmiyorum
Ana kuzularını ve kırkında dahi ayakta duramayacak kadar ailesine bağımlıları sevmiyorum
Değişimi seviyorum fakat değiştirme heveslilerini meraklılarını yani sevmiyorum
Hırsızları sevmiyorum
Masum yalanları seviyorum ama boyundan büyük yalan sıçanları sevmiyorum
Vicdandan yoksunlar ile empati bilmezleri sevmiyorum
Yokluğu içinde erdem barındırdığından dolayı seviyorum fakat yokluk bilmezleri sevmiyorum
İnsanı seviyorum ama ırk üstünlüğü tasmasıylan gezenleri sevmiyorum
Beklenti belasını sevmiyorum
Sonu gelmez bekletenleri, mesleği beklenticileri yani sevmiyorum
Bünyesinde iki farklı karakter barındıranları sevmiyorum
Sadece çaresiz kaldıklarında son çare adres bilip sevgi pıtırcığı olanları sevmiyorum
İçinde para geçen cümlelerden başka kelime üretemezleri sevmiyorum
Fazla konuşmayı genelde işe yaramayacağını bildiğimden ötürüdür sevmiyorum
Ömrünü ideal insan aramakla geçirmiş kendini beğenen kart müptezelleri sevmiyorum
Kusurlarıylan sevmeyi beceremeyenleri sevmiyorum
Sosyal statüsünün verdiği üstünlüğü iyi bir halta sıfat sanan,
havasından yanına yaklaşılmazları sevmiyorum
İnşallah maşallahlı ve hayırlı tümcesiylen başlayan iyilik belirteçli
Türkçe ‘den muaf suni kelimeleri sevmiyorum
Verilen tavizleri kötü niyetle eziyete dönüştürücüleri sevmiyorum
İnekten süt sağar gibi vatandaştan vergi sağan, ama o biçim lüks yaşayan ahlaksız politikacıları sevmiyorum
Cennet taciri dincileri şükür silahıylan halkı fakirliğe ebedi mahkum ettiklerinden ötürüdür sevmiyorum
Verilen değeri çıkarına geldiği gibi kullananları sevmiyorum
Ahlaksızları sevmiyorum
Sözü başka özü başkaları sevmiyorum
Harcama kriterleri başkasının cebinde açıkgözleri sevmiyorum
Dost görünümlü olup zulası puşt gezenleri sevmiyorum
Beynime hapsettiğim yaralarımı kanattığı içindir abi kelimesinden nefret ediyorum
İsmimle hitap edemezleri sevmek istesem de yine de standardımı bozamayacağım için sevmiyorum
Nazı kaprisi çekilmezleri nitekim hiç sevmiyorum
Sevgi neydi, emekti, dürüstlüktü, vefaydı, uzakları yakın ettiren gönüldü
Yani sevgi, yani aşk, yani insan, yani ben, sonunda yalnız kalan olan ben, bu sonu sevmiyorum
Bütün bunların doğurduğu yalnızlığı sevmesem de yalnızlığımın verdiği huzuru sevmeyi yavaş yavaş öğreniyorum...