Sevgi Nefreti Kovar Şiiri - Alper Kürük

Bir çıkmaya görsün sevgi
Yerini nefret doldurur,
Öyle yakıcı bir yel ki
Eser,kavurur,soldurur.

Büyür,azmanlaşır nefret
Yere-göğe sığmaz dev ki
Onu büyüten herbir ret
Dalgalanan bir alev ki...

Kurulmuştur üzerine
Denge olan binbir tezat,
Varolmuş ölüm yerine
Gözler kamaştıran hayat.

Dünyada tüm zıtlıklar
Birbirini takip eder,
Değişmeyen bir kural var:
Biri gelir,biri gider...

Nefret de gidecek birgün
Sevgi arkasında bekler,
Büyük aşkları doğuran
Yine o büyük nefretler...

Diyeceksin boşunaymış
Duyulan elem keder,
Ona kavuştuğun o gün
Değecek bunca emekler...