Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
şiire böyle bir başlık konmamalı , sanki söyleşi sorusu gibi..
başlık dediğin can almalı !
ve şiir daha ağırdan yazılmalı , kanını bileğinden salar gibi !
Ne acıdır sevgiye duyulan bu büyük açlık
Yoktur o sofrada bir lokma his, bir lokma anlayış
Kristal kadeh içinde sunulan bir yudun aşk
Sevgi mi? Sevgisizlik mi bu yaşanan sarhoşluk? ...
çünkü yaradılışın harcında aşk var
yüreğine sağlık
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta