Sevgi İle Ahlaksızlığı Neden Bir Tutarsın

Daha önce söyledim evli kadına kötü bakmam,
Senin namusun benim namusumdur, ihanet etmem,
Seni canımdan çok sevdiğimi bilmene rağmen,
Namusuna el uzatan sandın, asla kabul etmem.

Sevgi ile ahlaksızlığı neden bir tutarsın,
Ahlaksızmışım gibi töhmette bırakırsın,
Sana olan büyük sevgimi anlatmama rağmen,
Ahlaksızmışım gibi bir gözle bana bakarsın.

Bu biçare insanı neden çok üzersin,
Çektiğim acılar üzerine acılar katarsın,
Bütün gün baş başa tek bir odada kalsak,
Aklıma hiç kötülük gelmez şaşa kalırsın.

Zamanında hak etmedim, beni çok azarladın,
Fasıkların haber ve yalanına hemen kandın,
Yalancıların sözlerini dost ve hüccet sandın,
Yaldızlı yalan sözlere çok çabuk aldandın.

Beni sandın, her önüne geleni mi sevdim?
Mevlanın sana verdiği hasletlerin için sevdim,
Hiçbir zaman fiziki ve cismani yönden bakmadım,
Allah’ın Rızası bilip, kıyamete kadar sevdim.

Bu sevgi pazara kadar değil, mezara kadar sürecek,
İnsanlık büyük sevgi ne imiş ancak o zaman görecek,
Dost bağında güller açıldığı zamanda (kıyamette) ,
Ancak o zaman senden dolayı yüzüm gülecek.

Her sevenin bir ahlak sorunu mu olmalı?
Sevginin karşılığı hep cinsi obje mi olmalı?
Sevginin hasretinin derinliğinde boğulanın,
Bence ahlak sorunu hiç yoktur, olmamalı.

Neden beni ahlak yoksunu basit biri sandın,
Doğduğumdan beri doğru yol üzerine durdum,
Aklımın erdiği, buluğ çağına geldiğimden beri,
Yaşantımı Rahman’ın nizamı üzerine kurdum.

Mü’min olan kardeşlerin dostluğu böyle mi olmalı idi?
Her yalan haber getiren fasıklara asla inanmamalı idi,
Mü’min kardeşinin dertlerine, acılarına ortak olmalı idi,
Allahın Rızasını bilen, birbirini üzen taraf olmamalı idi.

(Aralık-2008-Ankara)