Yıllar önce hüzünler sevgiyle harmandı
İnsan nice zaman bu harmanda yıkandı
Gün oldu hüzün öne geçti ağladı insan
Gün oldu sevgiyle doldu taştı ağlayan
Akan her gözyaşı ya sevgi ya hüzündür
Hüznün olmadığı yerde nefretler büyür
Bir nesil yetiştirdik melale yabancı
Biraz sefih biraz ayyaş biraz yalancı...
Dertliydi “melali anlamayan nesil”den
Ahmet Haşim de. Lakin kanundur ezelden
Sevgi hüzünle beslenir, hüzünle büyür
Hüznün olmadığı yerde sevgi de ölür.
Kayıt Tarihi : 12.12.2005 19:57:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!