Sevgi Heykelcikleri Şiiri - Reyhan Sur

yapışkan ışıklar parlıyordu üstünde
sallayıp elindeki deli raporunu
rüzgara doğru
reçetesine kazınmış
hüzün karalamalarıyla savruluyordu

sarıldı gökçe lalelere…

inatçı susku kuşlarını gördü
dallar arasında tünemiş
çarmıha gerilmiş renkler sallanıyordu yapraklarda

dumanlıydı
nehirlerinden akan yaslı su
yeni tutuşturulmuş ateşler içinde yanıyordu

dikenler arasından toplayıp
diz boyu papatya kokularını
gül kaçakçısı bir tekneye yüklerken deli
duyduğu kırık seslerde
arındı kan rengi
gölgesinden

sesini aralayıp adımlarının
tel tel ayrıldı yapışkanlığından
ateşböceklerinin kanatlarına doğru
çekilirken güneş
bıraktığı çığlıklarından kalan kan izlerinin
göğüs dolusu
akşam sefalarına koştu

bir susku bıraktı iki can birbirine
üşüyordu yıldızlar

barışın en işlek bulvarında
bulduğunda kendini
akasya tutkalları gibiydi
yerde serili

sür git ölümleri çatışıyordu renkli yazgılarının

...ve sedef doğumlara tanıklık etti
ışık...
boylanan yeşil yapraklarıyla yeniden
yayıldı evrene
sevgi heykelcikleri canlanıyordu
puslu belleğinin inadına…

(güncellenmiştir)