Hanı insan kendini unutur bir yerlerin içinde mutluluğun adresini arar gibi düşer yollara
Suskunluğu bozar gözlerdeki yaşlar; içinde bir fırtınanın habercisi var gibi işte o fırtına seninle başlar seninle biter şimdi
Biliyorum benim hayalideki kışı sen değilsin olamasın da çünkü bir yürek bir kişiye ait olur onun için susuyorum sevsem de seni
Bir ömrün yaşanmamış koytularındayım beni anlayan yanlızlığımdır, sen olsan da yüreğimde sadece seni rüyalarda görebileceğim geceyi bekleyeceğim artık
Sevgi hasretliktir,hüzündür,uzaklıktır kimi zaman içinde alevlenen yangınlardır yağmuru gözyaşıdır ancak o söndürebilir
Neler kattın bu yüreğe bir bilsen,satırlarım güzelleşti o yürekle çaresiz kaldığım hiç olmamıştı ama sevginle çaresizleştiğimi biliyorum ama seviyorum işte
Her an yanıbaşımda yatmasaydı
Ben bu yükü taşıyamazdım
Sevinçlerime biraz hüzün katan odur
En çaresiz anımda
Issız bir dere kenarını
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta