Sevgi En Büyük Kudret Şiiri - Kasım Kobakçı

O avuçlar, yorulmasın can yoldaş,
Anlasın hamurkar,
Kimi, hamuru tuza boğar,
Kimi, duasını katıp yoğurur.
*
Nereye gider, bu devran!
Görülmüştür, elbette,
Hayat akacak, durulacak,
Elbette, emek en saf mirastır.
*
O parmaklar, sızlamasın be bacım,
Duysun şifacı,
Kimi, zehri şerbete saklar,
Kimi, derdi sabırla damıtır.
*
Neden böyledir cihan!
Ölçülmüştür, kesinlikle,
Devir dönecek, yavaşlayacak,
Mutlaka, bereket nasip işidir.
*
O bilekler, bükülmesin bir tanem,
Hissetsin koruyucu,
Kimi, gölgesini bile esirger,
Kimi, canını siper eyler.
*
Nasıldır bu imtihan!
Yazılmıştır, muhakkak,
Rüzgâr esecek, dinecek,
Şüphesiz, vefa vicdan borcudur.
*
O çizgiler, derinleşmesin güzelim,
Görsün vefakâr,
Kimi, verdiği sözden cayar,
Kimi, ahdini ömürle öder.
*
Nedir bunun karşılığı!
Biliniyordur, kuşkusuz,
Gün batacak, ağaracak,
Haliyle, huzur gönül tokluğudur.
*
O tırnaklar, kırılmasın can özüm,
Anımsasın yol açan,
Kimi, dikenini toprağa saçar,
Kimi, topraktan gül derer.
*
Ne garip bir adalet!
Anlaşılmıştır, şüphesiz,
Tohum çatlayacak, yeşerecek,
Doğal olarak, sevgi en büyük kudrettir.