Mal kaybeden, bir şey kaybetmemistir, onurunu kaybeden birçok şey kaybetmiştir. Fakat cesaretini kaybeden her şeyini kaybetmiştir.
(Goethe)
Hasan bey, çok çalışkan, dürüst, sevdikleri için canını feda edebilecek bir yapıya sahipti. Ne yapıyorsa ailesi için yapan, kendisini çocuklarına eşine adamış bir kişi idi.
Yaşamı boyunca çalışıp didinmişti, ama işleri bir türlü hiç rast gitmiyordu. Elini “hangi? ” işe atsa o yol kapanıyordu.
Kısacası “dal elinde kalıyor” misali.
Bir gün bir arkadaşıyla dertleşirken arkadaşı ona bir öneride bulundu. Hasan bey, bu işe çok olumlu bakmıştı.
Şimdi saat sensizin ertesi
Yıldız dolmuş gökyüzü ayaydın
Avutulmuş çocuklar çoktan sustu
Bir ben kaldım bir ben kaldım
Tenhasında gecenin avutulmamış ben
Şimdi gözlerime ağlamayı öğrettin ki bu yaşlar
Devamını Oku
Yıldız dolmuş gökyüzü ayaydın
Avutulmuş çocuklar çoktan sustu
Bir ben kaldım bir ben kaldım
Tenhasında gecenin avutulmamış ben
Şimdi gözlerime ağlamayı öğrettin ki bu yaşlar




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta