Sevgi; bizi sarıp sarmalayan, insanı insan yapan sıcacık bir duygudur. Fakat ele alıp o duyguyu inceleyemezsiniz. Ya da seyredemezsiniz. Sadece hislerinizle tanımlarsınız.
Sevginin yansıması ile yüzünüzde oluşan bir gülümseme sevginizi ifade eden bakışlardır. Bu bazen küçük bir çocuğa, annemize, babamıza, kardeşimize veya hiç tanımadığımız yolda yürüyen bir insana… Gönül kapımız olan gözlerimiz ile ifade ederiz çoğunlukla.
Ben, sevginin her türlü olumsuzluğu ortadan kaldıracağına inanan insanlardan biriyim. Bu inancımı da hiç yitirmeyeceğim ve yitirmemek için çaba gösteriyorum.
Hayat mücadelesinde hepimiz olumsuzluklardan bunaldığımız zamanlarda isyan ederiz. Yüzümüze yansır sıkıntılarımız. Üzüntülü anlarımızda, yaşamanın anlamsızlığı bizi sıkar ve boğulacakmış gibi duygulara kapılır yüreğimiz. O üzüntüler sona erdiğinde ise yeniden doğmuş gibi hissederiz. Çok sevindiğimiz zamanlarda da sanki kuş gibi hafif hissederiz kendimizi. Kanatlanır, uçarız havada. Bu iki duyguyu farklı zamanlarda yaşarız. Kişi aynı, zaman farklıdır.
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
eline sağlık.sevgi şüphesiz herkese yakışır, herkese lazımdır. sermayesinde sevgi olmayan kazancından tad almaz.sevgiyle kalın.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta