Sevgi dağı ruhum Şiiri - Oktay Çekal

Sevgi dağı ruhum…

Hayat ağacımı, suladı gözlerin,
Ruhundan bir sevgi, dokundu gizliden.
Aldığım nefesin, soluğu sendin.
Bu ömrü yaşarken, dolarsın sevginden.

Çaldın yüreğimi, kayboldum tenimden,
Görünmez boşluğundan, düşüp dururum.
Ömrümü küle çevirip, serptin elinden,
Estin darmadağınım, benden savrulurum

Güne sarılmış, akşamın griye çalan kızılı…
Gözlerime, boğucu bir yalnızlık düşüyor.
Uzaktan kanat çırpar, uçan kuşun bakışı.
Bastığım yerin bile, yoksan; sesi kesiliyor.
Açılsın gökyüzünün kapısı, sen çıkıp ta gel.
Umudum bekler hala, göster kendini,
Bir garip aşk haliyim, duygularım akan sel,
Sevgi dağın olmuş ruhum yorma beni…

Oktay ÇEKAL
05.02.2016-17.51