Neden ağlıyorsun?
Benim için zerre değerin kalmadı, biliyorsun.
Al, tüm düşünceleri al kafamdan.
Beynim senin olsun, kalbimi vermem.
Ağlıyorsun.
Bu benim umrumda olmaz.
ah senrica, ölemiyorum bile
sensizliğe alışmak diye bir şey yok senrica
çünkü bu sensizlik, ölümden de beter
ben de senin kalbini böyle acıttım
o yüzden anlamalısın beni
nefret ettiğim şeyleri kendim yapıyorum bazen
Ne halde olduğumu bilsen, yine gelmezdin sanırım
Ki gelsen de, artık ne fark eder?
Bu sabah ilk kez seni düşünmeden uyandım
Seni sevmiyorum sanma
Beni hak etmiyorsun, ondan işte vazgeçişim
Bu isyanlarım sana değil inanki, Tanrıya
Kendimi tüm evrende ararken
Senin gözlerinde buldum
Seni özlüyorum Senrica
Mektubunu alamadım
Saatlerce bekledim postanede
Tanırsın
Bu sana son şiirim, son mektubum
Seni sevdiğimi mi zannettin
Sadece bir hatasın
Üzme kendini ya da üzül
Bana ne ?
Ne halde olduğumu bilsen de fark etmez
Ağlıyorum ve o yine görmüyor
Görse bile sormuyor nedenini
Herkesten nefret ediyorum, en çok da ondan
Hiç sevmedim, bazen de sövüyorum
Ve de nefret ediyorum ondan
Ağlıyorum, görüyor musun?
Gülmek istersin, gülersin;
Mutlu zannederler.
Ama o gülüşün altında yatan acıları ve enkazları görmezler..
Ağlamak istersin, ağlatmazlar.
"Bunda ağlanacak ne var?" derler;
unutmak için her yolu denedim
beni sevmedin biliyorum, zor
sana bir daha nerde rastlarım
kimin için yazılır bu satırlarım, bilmiyorum
inan istemiyorum da
açtığım en güzel şarkı seni hatırlatmayacaksa bana
Bakmayın bana öyle mahzun bir şekilde
Acımayın bana gerekmediğinde
Gözlerinize baktığım an
Farklı şeyler gördüğüm halde
Yitirmişsiniz sanki tüm benliğinizi
Affedebilirim seni
Biliyorsun bir gülüşüne bakar bu
Dile getirmek zor aslında
O kadar çaresizim işte, anla
Tanrı bağışlasın beni
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!