Sevgi Şiiri - Murat Polater

Sevgi
Sevgili olmak sevgi vermek değildir
Asıl sevgi saygıyla; diz çöküp eğilmektir
Aşk her fanide bir kanat
Ve sevgi ise baki kalandır bir melek misali

Akan ırmaklar durur gül bahçelerinde
Durup dinlenmek isterler onların gölgesinde
Sevgiyse söylenenler bir günün hevesiyle
Güneş birgün doğardı, çiçek birgün açardı,dünya birgün dönerdi sevginin bedeli diye

Fedakarlıktır ekmeği sevginin
Her öğün tatmak istersin bir parça
Tarlası sen,tohumu sen, yağmuru sen...
Sensin başlatan ve onu bitiren

Hep beyaz gibi görünür sevginin rengi
Ya da karanlıklardan korktuğumuzdandır belki
Ya maviler, yeşiller, kopardığımız gülün rengine ne demeli
Lale boynunu büktüyse budur nedeni
Kaktüs çöle sürüldüyse budur nedeni
Beyaza kızmışlardır çalmış diye tüm renklerden sevgiyi

Sevgi rüzgarın toprağı uyandırması
Gülün dikene aşık olması
Güneşin yanarak intiharıdır

Sevgi berekettir huzur bahçesinde
Ve yağmurdur onun göklerinde
Ya da Havva'dır Adem'in düşlerinde

Ağlamaktır sevgi nilüfer gibi deryaları kıskandırırcasına
Gözyaşıyla boğulmaktır bir nevi
Sabırla bekleyip ve ölmektir onun gibi kendi gözyaşı deryalarında