Sevgi Şiiri - Taner Arda

Umutların acılara döndüğü gündü,
Tökezliyordu prangalara vurulmuş ayaklar..
İnsanlık yavaş yavaş tükeniyordu,
Zalimlik ve ölümle….

Ve o sevgiyle yüklü adam
Taşıyordu sonunu kendi omuzlarında…
Uzaklarda, bir tek kadının
Dökülürken gözyaşları birer birer..
Her damla için bir çivi çakılıyordu..

Bir rüzgardı esen, kulakları tırmalayan,
Yıldırımlar sadece bir gürültüydü o an..

Ne yıldırımlardan beklenen ateş,
Ne de yağmur düştü kara bulutlardan..
Düşen sadece bir gölgeydi dünyanın üstüne.
Ve nefretin gölgesi yüzlerine vurmuş insanlar,
Uzakta bir kadın yalnız ağlarken,
Sevgiyi çarmıha gerdiler….