Severken Şiiri - Serap Demirtürk

- Tarihin içinden bir çığlık.-

Ey yaren!
Varlığın doruğu ile yokluğun dibinde,
Arıyorum seni de
Gölgen bile yok.
Akıl yoruldu!
Ağladı dimağ!
Dün varlığımda nerdeydim ben?
Bugün yokluğumda bir gizim.
Saklıyorum gözyaşlarımı;
Solan al gülleri
Suladım gözyaşlarımla da
Büküp boyunlarını
Almayız, dediler.
Adın:
Hasretmiş
Tek tanem.
Ellerimi yumruk yapacak gücüm,
Gözlerime uzanacak ellerin yok!
Dağlar bile acıyıp yol verdi de
Yürüyemedi ayaklarım sana
Kaldık naçar.
Kalk ey yaren,
Zakkum mu sandın beni?
Tutun ellerime n’olur, tutun…
Tohum toprağa,
Çiçek güneşe,
Biz, bize muhtaçtık yarenim.
Gidişlere mi sığındı yüreğin?
Boğuldu vaveylim,
Tıkandı ciğerim,
N’olur ey yaren
Bükme boynunu;
Ağıda salma yüreğini.
Bil ki
Adım, adınla yazıldı
Rab katına.
Seni seviyorum can
Ve hep
Seveceğim
Ben Yusuf'un atıldığı kuyudayım.
Rabbim kuyuya da çare vermişse
Çaresiz koymaz ve
Kaldıramayacağı yükü vermez kuluna.
Kanımı sende bil,
Ruhuma sarıl.
Bil ki
Kof bir beden kaldı burada.
Umudu aldın gittin,
Hoşçakal yarenim,
Kendine iyi bak.

14.11.2007
Serap Hoca