Hani Diyorum Şiiri - Suzi Ayyıldız

Hani diyorum,
Olmaz ya
Yüreğimi alıp, ellerimle koysam dikeceğim yere...
Başlasam bir bir dikmeye,
Diksem, diksem hiç durmadan,
Uykusuz, aç, susuz, hiç bıkmadan.
Ve dahi yorulmadan...
Her dikişe bir kör düğüm atsam,
Uçlarına dertlerimi, hüzünlerimi bağlasam,
Canımı yakanları, hayatımı paramparça edenleri,
Bir bir yüreğime saplasam.
Tutmayan yerlerine de gözyaşlarımla yama yapsam...
Her yamayı da saçlarımdan bir tel tuttursam hatta her yaraya ... Yürek kırıklarımı, can acılarımı
Ahlarımı, beddualarımı işlesem,

Bir de dikiş üstüne dikiş vursam,
Bir daha kimse parçalamasın, kırmasın diye
Sararak sarmalasam yüreğimi,
Ruhumun derin köşelerinde gizlesem.
Ve beklesem, sabırla zaman geçsin,
yaralarım iyileşsin kabuk bağlasın diye...
İçimdeki umut kırıntıları, yeniden doğunca...
O zaman açarım yüreğimi, umutla, tek tek çözerim düğümlerimi...
İşte o zaman
Her acıyı, her gözyaşını geride bırakıp,
Yüreğim sevgiyle atacak, yeniden dirilecek,
Gülümseyeceğim, ve gözlerimde hayatın renkleri parlayacak.
Şimdi beklemeli, sabırla kara günlerin bitmesini...
Ve zamanı geldiğinde geri dönecek gönlümün baharı,
Sevmeyi öğrenecek küçük yüreğim,
Eskisinden daha güçlü, kırılmaktan korkmadan,
Tüm kötülüklere inat sevecek.
Sonra ben de şafakla
doğacağım,
Güneş dökülecek üzerime,
Ve üşüyen gülüşüm ısınacak,
Kalbim birini , yeniden sevecek hiç sıkılmadan ,
Yorulmadan ....