Ben bitmeden gel.
Bitti deyip gömme ölmeden.
Ben vazgeçmeden gel.
Unuttu deyip gitme şimdiden.
Sen unutsan onları.
Ben kimleri siler atarım dünümden.
Hala varsa güneş orada.
Gece olmadan, ben ağlamadan gel.
Lakin ağlarsam…
Unuturum seni, sonum olur ecel.
Korktuğum sessizliğin değil.
Hakim olamadığım bir mahkeme de.
Çıkmayan sesimle…
Yanlış bir müşahede.
Ha sevmeyeceksen…
Gelme.
Sevdir git be!
Bir inşaat ustası gibi karıştırdığım harçla..
Boğarım ikimizi.
Sen yaratmadın beni.
Keza, ördüğüm tuğlayla, birleştirebilirim bizi.
Sevebilirim.
Değiştiren kimse seni.
Bahse girelim mi?
İstanbul bana hep seni hatırlatıyor.
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
Devamını Oku
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta