dost Emrah'a
şimdi sen gidiyorsun.bilmem ne düşünüyorsun...anladım şimdi imkansızları yaşıyoruz seninle.bir zamanlar güzel şeyler yaşadık hepsine veda ediyoruz...üzgünüm demekten başka elimden birşey gelmiyor seninle ne kadar çok zaman yaşamışız ne anlarda ağlamışız...mutluluk mavi bir kuştu bizim için sen gidence yoksul kaldı odam öksüz bıraktın türkülerimi...bir yanın yalnızlık olmalıydı senin alışması zor olan...Bir fotoğrafın var elimde biraz solgun yıllar sonra sararacak ve ben huzunle bakacagım sararan yapraklarımıza...sen gidince hiç bir şey değişmeyecek bahçedeki çiğ taneciklerini yine göreceğim...her zamanki gibi yaşayacagım.sen gidince bir şey olacak huzunl cocuk...
bu askı hatırlamak insanı her dakika yokedecek...seni sevdim ben seni sevdiğim için suçsuzum...
Bir yazar yazdı bunları o da seviyor galiba artık ne sigarasından duman geliyor nede gözlerinden yaş...
neden?
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta