Sevdim Ama, Ne Kâr?

Sevdim ama -ne kâr? - sevilemedim,
Napalım ki yazılmıştı bu çile,
Bir kapı çaldım ki, pek bilemedim,
Mahkûm oldum bilmezliğin suçuyla,

Hayat –demek- bazen böyle acıdır,
Teselli dertlerin tüm ilacıdır,
İnsanlar dünyada bir kiracıdır,
Çok şeyler yapamaz zayıf gücüyle.

Ben aradım bir duygulu yar, bana,
Gördüm bir gül, dedim, bu uyar bana,
Bileydim, tabii ki, kıyar bana,
Bakmazdım ben ona gözüm ucuyla.

Çiçek sandım, diken olup battı hem,
Yaralayıp derdi derde kattı, hem,
Bilemeden bir yakutu attı hem,
Şansından beklenmez bir mizacıyla.

Bir şefkatsiz bakış bin gönül yıkar,
İyilik olmalı insanda şiar,
Bir çiçeği kayıp etsem ne çıkar,
Dünya dolu çiçek ile gül ile.

Adımı sorarsan sorma adsızım,
Bazen iyi ama bazen bahtsızım,
Hayat benle, ben hayatla tatsızım,
Senin hayat dolsun saadet ile.

İbrahim günaydın
1974, Rize