Severek Ölmek
Ben seni
akıldan değil,
gönülden sevdim.
Ne bir çıkarı vardı bu kalbin,
ne de bir beklentisi…
Sadece sen vardın.
Ve sana bakan her şeyde
biraz daha çoğalıyordum.
Sevmenin bile bir hesabı olur derler,
ben sana kendimi bile saymadan verdim.
Bir gülüşünle
günüme bahar yazdım,
bir susuşunla
ömrüme gece indirdim.
Ben seni
bir çocuk saflığında,
bir anne duasında,
bir mezar taşındaki sessizlikte
sevdim.
Öyle temiz,
öyle hesapsız…
Sanki senden önce hiç sevilmemişsin gibi
ilk ben sevmişim seni.
Ve her sevdiğimde,
bir parçam daha eksildi benden.
Ama ben buna razıydım.
Çünkü seni severken
azalmak değil,
ölmek bile güzeldi.
Bir öpüş değil,
bir nefesle dokundum sana.
Tenini değil,
varlığını ezberledim.
Birlikte yaşlanmayı hayal etmedim,
çünkü ben seni
yaşamaya değil,
severek ölmeye geldim.
Belki bu yüzden
hiç pişman olmadım.
Adını andıkça
bir dua gibi içim serinliyor.
Sen anlamadın belki,
ama ben…
bir insanı sadece sevmekle
ne kadar yanabileceğini öğrendim.
Ve şimdi,
bir ömür boyu
bir tek kişiyi sevmek nedir diye sorarlarsa,
sadece susarım.
Çünkü bazen en büyük sevda
adı bile anılmadan
sessizce ölendir.
Kayıt Tarihi : 12.5.2025 12:30:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!