Sevdim Şiiri - Ayhan Korkmaz 2

SEVDİM

Anlamsız varlığıma anlam katmanı sevdim.
Benden çok biz demeni sevdim.
Susman gerektiğinde susmanı,
İhtiyacım olduğunda, ateşimi söndürür gibi
Konuşmanı sevdim.
Bırakıp gitmenin, pes etmenin aşk dağarcığında olmamasını;
Sımsıkı sarılmanı sevdim, sevdiklerine.
Dünyanın en tatlı meyvesi olmanı;
Zamanı geldiğinde meyveye durmanı;
Bir gelip dört olmanı sevdim.
Sevmeyi bilmeni, nefreti yutmanı sevdim.
Genç kızlığını, kadınlığını, analığını sevdim.
Dünyaya sahip olayım derken, kölesi olmamanı sevdim.
Unuttuğumda, fısıldamanı sevdim aşkı kulağıma.
Benden olsun demeni ve vermeni özünden aşkın için,
Verdiğin zaman unutmanı sevdim.
Bunaldığımda sığınağım olmanı sevdim.
Şer düştüğünde yüreğime hayra çevirmeni sevdim.
Yanında yaşamayı, yanında yaşlanmayı sevdim.
Ve gerekirse yerine ölmeyi sevdim.
Bu dünyanın sevdama yetmeyeceğini bilip;
Cennette de yanımda olacağın düşüncesini sevdim.
Şaşınca pusulası yüreğimin, aşka çevirmeni sevdim.
Demem, diyemem hatta düşünemem,
Bin kere veririm yoluna canımı, lakin;
Esen yelin zülfünü dağıtmasına dayanamam;
Bilirim her konuda ikizimsin ve fazlamsın,
Ve aynı izde yürüyüp, aynı telde çalmamımızı sevdim.
Sevdim seni can, hem seni sevmeyi sevdim.