Sevdim Şiiri - Banu Doğan

Sevdim…
Ama neye yarar?
Sevdamı avuçlarıma aldım,
Oysa bir avuç kül kaldı geriye.
Yandım, yaktım…
Tutundum dikenine,
Kanadı parmaklarım,
Ama o gülde hiç solmadı benden yana.

Sevmeseydim…
Daha mı az yanardım?
Belki… Ama kim bilir?
Sevmemek de başka bir yangın,
Sessiz, dilsiz, tarifsiz bir ateş.
Kendi içine çöken bir köz gibi,
Küllerimi bile göremem.

Ne seven kurtuldu bu aşktan,
Ne de sevmeyen özgür kaldı.
Birisi ateşte kavruldu,
Diğeri soğukta dondu.

Bana sorarsan,
Hangisi daha az acıtır diye,
Bilmiyorum…
Ama bildiğim tek şey,
İkisi de öldürmüyor…
Ama yaşatmıyor da.