Tek kişi üzerine kurdum ben koca dünyayı,
Sabah doğan güneşim de oydu benim,
Gece gökyüzündeki ayımda,yıldızım da.
Mesafeye aldanmadım hiç hep sevdim.
Sabah ayazında öyle bir ısıtıyordu ki bedenimi,
Gecenin en karanlık saatlerinde ise aydınlatıyordu yüreğimi.
Ben seni karlı soğuk bir günde çıkmayan güneşe,
Geceyi karanlık tutan sönük bir aya rağmen sevdim.
Kayıt Tarihi : 30.5.2015 19:59:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!