Sevdim 2 Şiiri - Mustafa Karaahmetoğlu

Sensiz denizin tadı yok!
Ani bir manevra ile
Sandalımın dümenini sahile kırarım.
Olur ya!
Belki sahilde ayak izlerini bulurum.
Ya da, kumsala oturup tek başıma,
Senin yerine dizlerime sarılırım.
Sonra içi boş bir kalp çizerim.
Hani diyorum, yokluğumda gelir de görürsen,
Belki isimlerimizin baş harflerini,
Yazarak doldurursun içini...
Birden bire duygusallaşır,
İçin için ağlamaya başlarım.
Dudaklarımı yakan, yanaklarımdan süzülen,
Gözyaşlarım olsa da,
Deniz suyundan tadına alışkınım,
Yakmaz dudaklarımı gözyaşlarım.
İşte ben seni, her gün ardından döktüğüm,
Gözyaşlarımın tadında sevdim…

Hafiften rüzgar esmeye başlar...
Yüzümde hissederim, kurutur tenimi.
Yapraklar sallanır ses çıkarmaya başlar,
Güftesi yarım dinleyemediğim şarkı gibi
Dalarım sensizliğe...
Olabildiğince uzaklarda ararken,
Senli hayaller kurarım.
Sanki rüzgar kokunu getirmiş bana...
Derin bir nefes alır, içime çekerim.
İşte ben seni
Deniz kenarında kurduğum hayallerim de sevdim...

Aniden yaz yağmuru çiselemeye başlar.
Ne de çok severdin,
Yaz yağmurlarını...
Özgürce...
İliklerine işlercesine ıslanana kadar,
Yağmurda yürümeyi.
Belki de,
Çiseleyen yaz yağmurlarında,
Islanıp
Seni düşünmek gibiydi sevmek...
İşte ben seni yağmur damlalarında sevdim…

Mustafa Karaahmetoğlu