Sevdim Şiiri - Neslihan Ertem

İçimdeki kayıp serseriydi
Sen de bulduğum
Her şeye boşvermişliğin
Vurdumduymazlığındı belki de
Çapkın bir bakış asi bir yürekti
Umutlarını gökyüzüne salışın
Hayatı umursamazlığın
Sevecenliğindi belki de

Halatından boşanmış kayık misali
Enginlere kafa tutmandı
Kendine sığınmışlığını sevdim belki de
Mangal yüreğinde ateş yanarken
Kül bırakmamanı
Gerektiğinde ona su serpmeni
Gözlerinde tüm cevapları bulduğum halde
Bilmiyormuş gibi davranmayı
Bakışlarından kayan yıldızları
Sevdim
Susturamadığım bir vicdan sesiydin içimde
Ne doyasıya ağlayabildiğim
Ne de gülebildiğimiz bir gelecekti
Umutlarımız

Sende imkansızlığı sevdim belki de
Hiç varolmamayı
Yüreğimdeki izlerine basa basa
Gözlerim kapalı
Uçurumlara yürümeyi
Belki de kimseye hesap vermeyip
Aklına estiğinde ceketin sırtında
Firar edişlerini
Dik kafalılığını ukalalığını
Sevdim belki de
Hiç kimse de bulamadığım
Koca yüreğini sevdim
Gerçekleşmeyeceğini bildiğimiz halde
boş hayaller kurmanı
hatta zaman zaman boş boş konuşmanı
ve onlara değer vermeyi sevdim
Rüzgarda savrulan saçlarının
Her telinin kalbime değmesini

Sevmediğim halde
Sigara kokunu Sevmediğim halde
sevmeyi sevdim
Zindanında mahkum ettiğim kalbimi
Ziyarete gelişini
Parmaklıklar arkasından
Bana gülüşünü sevdim
Ve bana bir gün mutlaka
Geleceğim deyip gelmeyişini
Beni müebbete mahkum edişini
Sevdim…