Sevdikçe Hayatsın Şiiri - Kudret Alkan

Vurma, yüklenme bana.
Bu aralar her şey kendisinden geçti.
Geçtiler, sağ kalanlar ölü gibi.
Yorgun ruhum, yaralıdır yüreğim.
Nereye baksam, ölmüş bir hayal.
Acaba bizi doğuran masal var mı…

Yazılacak mı, yoksa yine unutulacak mı.
Akşam oldu ve sen dönmüyorsun.
Bak evime, umut kokuyor bütün pencereler.
Ama sen olmadıkça, hani sen olmadıkça.

Köpeğim başka, kedimse bambaşka bir halde.
Evimdeki neşem sendin, yuvamdaki dişi kuş.
Beslendiğim bir ekmek, tattığım bir su.
Öyle ki,
Cennetin yollarına götüren.
Kenarlardan ya da köşelerden uzak tutan.
Beni bende düşürmeyen.

Sen başkaydın, başka bir insandın.
İçimdeydin, kalbimden atamadığımdın.
Yürektin, benim ele geçmez duygumdun.
Duvardaki resimden çok daha ötesiydin.

Bakınca gözlerine, damlıyor acılar.
Seni görme pahasına kör oluyorum.
Seni bulmak için kayboluyorum.
Ruhum soluk, yüreğim kimsesiz.
Acılar sokaksız bir uçurum gibi.

Yine buluşacak mıyız dersin.
Yine birbirimizde bir gül, bir menekşe.
Sen de yaşarsın, sen de yanarsın.
Bir gün sen de okursun, ya da kırılırsın.
Unutma ki,
Aşka inandığın kadar varsın.
Yine unutma ki,
Allah’tan sevdikçe hayatsın.