Sevdik Şiiri - Hasan Odabaşı

zemherilerde kıyama durduk
buz kesti göksu saçaklarımızdan döküldü

cemreler şaşkın
umarsız dokunurken kardelen masumiyetine...

nisan kaçkını yağmurları
baharlardan yağmalayıp da biz yağdırdık...

balıkçı kasabasını
yakıp yıkıp sevdamızla yağmaladık
dağ başlarında çoban ateşleriyle çoğaldık
buz kesmiş düşleri alev alev yaktık da boy verdik...

eski masallardan bir varmış çaldık
bir yokmuşu fi tarihinde unutup lal kesilmiş

lirik türkülerle coştuk...

toprak kokulu avuçlarımızı açıp
yedi renkli gökkuşağı altından geçip sevinçlerle sevda diledik
yakarışlarımızla arşa uzanıp göz yaşı döktük de...

küçük harflerle büyük cümleler kurduk
dualarla yüz sürüp sonsuzluğun gölgesine avuç dolusu aminlerle

sevda diledik sevdik sevildik
cennetler istedik cehennemler gibi yanarak...

ağladık hiçte gökyüzünden utanmadık
güneşten hiç korkmadık üzerine üzerine yürüdük...

sevdik
sevilmekten de korkmadık inadına sevdalandık...

mahşere yürür gibi
sol yanımızda mağrur deli sevdamız
gözümüzü karartıp başımız üzere ölümü aldık
yazdan bozma kıştan kırma beşinci mevsimde yürüdük ...

Hasan ODABAŞI