Sevdik Şiiri - Erdal Açıkgöz

Önce hayatı sevdik
Yaşamayı, insanları, hayvanları, doğayı sevdik
Yaşamın içinde bir yerlerde olmayı
Zamanın bir yerinde anı yakalamayı sevdik
Bir başına kendin olmayı,
Bir şeyler yapmayı sevdik
Hep sevecek bir şeyler bulduk kendimize
Anamızı, babamızı, kardeşimizi, eşimizi
Çocuğumuzu, arkadaşımızı, dostumuzu sevdik
Gurur duyduk kendimizle göklere erdik
Çoğu zamanda büyük hatalar ettik
Başkasının bizi anlatmasını
Yerlere göklere sığdıramamasını sevdik
Diğer insanlara çok yüksekten bakmayı
Bir kuruşa dostunu satmayı sevdik
Parayı, malı, mülkü, şanı, şöhreti
Ağalığı, beyliği sevdik
Ve biz bütün bunlara rağmen,
Toprakta iki metre bir yerdik
Unuttuk var oluş gayemizi,
Avuttuk boş şeylerle, yalanlarla kendimizi
Menfaatler üstüne kurduk, hep sevgimizi
Kaybettiğimiz değerleri, özlemeyi sevdik