Sevdiğim Kürt Kızıydı Anneme Akraba...

sol gözün sanırım beni izliyor
sağ gözünde yüreğimi
sana şiir yazdım…

bugün dayamıştım sırtımı bir kurumuş dala
martılar vardı
bilir misin?
turuncuyu neden severim
hayır değil mi?

hep bir dağ özlemi vardı içimde
terk edilmiş bir köy
hemen dağın gölgesinde…

sanırım ben uzak türküleri çok seviyorum
uzak sevdaları
ve acılarını
uzak mevsimler dikkatimi çekiyor
uzak memleketler
şimdi annem de çok uzakta
gözlerin gibi...

sen uzak bir ağıt yaktın mı?
uzakta yatan birine
yada ne bileyim kaçak birine yakılan ağıtı
ben bilirim
annem abime ağıt yakardı
kulaklarımı sağır ederdim
kaçaktı
geriye ıslak, bir tutam, kesilmiş saç bırakmıştı
birde küçükken kaza geçirdiğinde, eve bırakılan kanlı ayakkabısını
annem ona bakardı
içini dökerdi…

ben uyurdum…

o filistin de çatışırdı
bir kurşun düşerdi taa filistine
bir çocuk vurulurdu
annem ağlardı
yüreğimiz yanardı..

çocuktum
annen ağlardı
ben büyürdüm ağıtında
bir militan olurdum
sonra abim
duvarlara slogan yazan…

sonra kıvrılır annemin ağıtına yatardım
annem abimi sever gibi okşardı kesik saçlarımı
yıldızlar düşerdi tek tek dam evimizin üstüne
uzaktan tarih öncesi çakal ulumaları değerdi sıcak avlumuza
irkilirdik
ama korkmazdık
abimin yüreği korurdu bizi
büyürdüm
annem öperdi yanağı mı
güzel oğlum derdi
büyü
büyüde
çık dağlara…

dağımız yoktu bizim
çok uzaktı...
ama dağlara söyleyecek türkülerimiz vardı…

bir dökerdik türkülerimizi içimizden dağlara
dudağım annemindi
abim eve dönerdi
koynunda özgür mavi bir ülke
biz ona bakardık
dal gibi titrerdi
gözlerinin içi gülerdi…

ve ben büyürdüm
sevdiğim kız büyürdü…

sonra
sevdalarımıza dökerdik içimizi
o sevda mavi bir bulut olurdu…

sanırım bir kürt kızıydı sevdiğim
anneme akraba…